“Ik ben jarig vandaag en dacht: hoe kan ik dat nu een beetje groot vieren. Nou zo dus”, lacht Pieter Berend met een armgebaar naar het publiek. De vrijloop potstal staat er al weer zo’n anderhalf jaar, maar vandaag mag iedereen hem bekijken; het is open dag bij boerderij De Heemen van Pieter Berend en Margreet. (En hij is echt jarig.)
Bezoekers bewonderen het terrein van de zorgbuurderij (huh?), dorpstuin, kalkhennepschuur en dus de stal met twee melkrobots en een stroverdeler.
“Mensen willen hem even zien werken. Wil je hem even de bocht om laten gaan en dan pas aanzetten”, vraagt Pieter Berend aan de leverancier van de stroverdeler. Hij legt uit: “In dit stro dat ik gekocht heb zitten stenen. Onder het apparaat zitten twee draaischijven waardoor het stro verdeeld wordt, het komt als een sneeuwbui naar beneden. Maar die stenen schieten er ook uit. Je wilt toch niet dat iemand geraakt wordt. Dat lijkt mij niet goed”, grinnikt hij. “Dus hij moet maar even op veilige afstand van de mensen draaien. “
De koeien hebben volop de ruimte in de stal: 15 m2 per koe. Iets meer zelfs. De stal is namelijk gebouwd voor 120 koeien. Maar toen kwam de fosfaatwetgeving: “We hebben van 15 koeien afscheid moeten nemen. Die gingen naar de slacht. En ja, je kunt nu natuurlijk Groninger blaarkoppen nemen, want die zijn net vrijgesteld van de wetgeving omdat ze zo zeldzaam zijn, maar ze zijn ook niet voor niets zeldzaam: ze geven gewoon weinig melk.”
De koeien liggen en lopen op het mengsel van stro en hun eigen mest. De laag is nu ongeveer 40 centimeter dik. Twee keer per dag wordt er een laagje stro overheen gestrooid. “Zo straks zei iemand tegen mij: ik wens je veel plezier met die strontstal van je.” Pieter Berend lacht er om. “De man van Radio Noord vroeg ook of dit niet ouderwets boeren was. Maar dat is wanneer de koeien helemaal geen bewegingsvrijheid hebben. Dan staan ze vast in een kleine ruimte met hun kont boven de mestgoot. En dat is hier anders. Natuurlijk moet je de stal op een gegeven moment wel leeghalen. Dat doe ik met een shovel en daarna rijd ik het over het land uit. Met het leeghalen ben ik wel een dag zoet.
Straks kunnen ze weer naar buiten. Het gras is nu net te hoog. Ze vertrappen dan teveel en kunnen het niet meer eten. Dus we moeten eerst maaien en dan nog een dag of tien wachten totdat het net weer op een mooie hoogte is gegroeid. Maar ook allemaal afhankelijk van het weer. Het is nu te koud om te maaien en als het warm is, groeit het gras misschien wel in vijf dagen op goede hoogte. Als ze eenmaal buiten staan, komen ze ook alleen maar binnen om zich te laten melken. Via de zijdeur worden ze weer naar buiten geleid. Achter de stal kunnen ze dan wel weer kiezen om naar binnen te gaan. Maar dat doen ze niet; er gaat toch niets boven lekker vers gras.”
Luister hieronder naar het interview op Radio Noord.
Huh? Gronings? (Hier met ‘vertaling’)
Lees het artikel van het Dagblad van het Noorden
Terug>>