“Nog 15 seconden”, roept Gerben vanuit de huifkar. Fokko, die de 16e Steemer Omloop van commentaar voorziet voor het publiek, telt hardop af. Om vijf uur sprinten de deelnemers weg. Op de laptop van Gerben is te zien dat de laatste lopers seconden nadat de tijd begon te lopen het magnetisch veld passeren waardoor ze zich registreren in het systeem aan de hand van een chip aan hun schoen. Als ze deze start- en finishlijn weer passeren kan hun tijd precies berekend worden door die eerste seconden er van af te trekken.
“Sinds 2008 werken we met dit systeem”, zegt Gerben. “Daarvoor was het handmatig; alle tijden noteren van de deelnemers. Waren er veel vrijwilligers voor nodig om te tellen. En dat ging ook wel eens mis. Vooral als er een clubje ineens over de finish kwam werden sommige mensen niet genoteerd. Dan mailden ze ons achteraf welke tijd ze zelf geklokt hadden. En daar vertrouwde je dan maar op. Maar het was op een gegeven moment ook niet meer te doen toen het aantal deelnemers groeide.”
Twee collega’s van Gerben die tijdens de omloop voor de huifkar staan, noteren de binnenkomst van verschillende deelnemers.
“Dat is voor de zekerheid. Van elke leeftijdscategorie schrijven ze de eerste drie op. We vergelijken dat ook met wat in het systeem staat. Mocht er bijvoorbeeld een chip verwisseld zijn, hebben we toch de juiste namen. Maar ook handig als het hele systeem uitvalt. We hebben wel eens gehad dat het hele magnetisch veld wegviel. Gelukkig was dat voordat de wedstrijd begon. Waarschijnlijk is het even verstoord door een elektriciteitskabel onder de grond waar even een piekspanning op stond. Herstarten van het systeem loste het probleem op.”
“Mag ik wat vragen?” Een vrouw staat op het trapje van de huifkar met de chip in haar hand. “Ik ben per ongeluk aan de kant van de vijf kilometerlopers over de mat gekomen, maar ik deed 10 kilometer. Wordt het dan wel geregistreerd?”
“Ja hoor, dat maakt niet uit”, stelt Gerben haar gerust. De finish is namelijk in tweeën gedeeld door linten. De linkerkant is voor de vijf kilometerlopers; ze staan zo de mensen die nog een rondje moeten niet in de weg. “Maar er is maar één kabel onder de mat en die is voor beide gelijk.”
De laatste lopers druppelen binnen. Een man steekt nu zijn hoofd de huifkar binnen. “Zeg, de prijsuitreiking is na zessen hè. Is het de bedoeling dat ik blijf?”
Gerben kijkt naar het nummer op de man zijn buik en vervolgens op de uitdraai die hij heeft van alle winnaars die nu al wel bekend zijn.
“Ja, ik zou maar blijven. U bent een winnaar.”
“Oké, ik haal dan alleen even mijn portemonnee uit de auto.”
“De prijzen zijn gratis hoor”, grapt Gerben. Maar de man is al weg.
