Het is vandaag NLdoet. Tony en Evert Jan wonen met hun drieling, een jongen en twee meisjes, in Woltersum en gaan aan de slag in het Stedumer bos. Volgens Tony is het bijna onmogelijk om haar kinderen alle drie tegelijk op de foto te krijgen. “Dan loopt die weer weg en dan de ander. Mijn moeder wilde ze ook graag op de foto hebben tijdens een verjaardag met de taart. Het lukt niet.”
Evert Jan: “Een drieling is inderdaad wel druk. Waren vier zware jaren. Zeven voedingen per dag, twee aan de borst en een de fles. Waren dagen dat we 24 luiers nodig hadden. Ik wilde altijd al heel graag een tweeling. (lacht) Be careful what you wish for.
Het is soms lastig om ze in de gaten te houden, ze lopen dan alle drie een andere kant op. ’s Avonds gaan ze om zeven uur naar bed en slapen dan ook meteen. Tot zes uur ’s ochtends. Ik ben geen ochtendmens. Tony wel.
We woonden in de stad Groningen en we hadden net de woning in Woltersum gekregen, toen we hoorden dat we een drieling kregen. We moesten nog heel veel doen in het nieuwe huis, hebben zelf ook alles gedaan: beton gegoten, vloerverwarming aangelegd… Tony stond nog op een steiger toen ze acht maanden zwanger was. We zijn nog niet klaar.”
Tusken is volgens Evert Jan de dromer van de drie: “Ik herken veel van mijzelf in hem. Hij heeft soms ook geen zin om dingen te doen die van hem gevraagd worden. We hadden onlangs een gesprek met de leraar van zijn school en die zei: ‘Hij kan het wel, maar doet het niet. Vraag ik van hem tel tot tien, doet hij het niet. En later ineens begint hij: 1, 2, 3, 4…’ Ik denk dat mijn vader dat vroeger ook over mij gehoord heeft: hij kan het wel, maar hij doet het niet.
Ashley is ons fashion-meisje. Die weet ’s avonds al wat ze de volgende dag aan wil.
En Wijske stapt overal direct op af. Die is nergens bang voor.