Het viel mij op: een moslima, bijna volledig gekleed, samen met een vrouw, niet zo volledig gekleed. Leuk contrast. Ik wil wel een foto maken, maar hé, nergens voor nodig: ik heb mijn drie foto’s voor de week – de opdracht die ik mijzelf gesteld heb – al weer binnen. Ik ben het Westbroekpark al weer uit als ik mij bedenk dat dit toch wel echt bijzonder is en dat het ook een beetje schijterigheid is om hen niet aan te spreken. Ik keer om, maar kan ze niet vinden.
Ik zie wel vrouwen zitten, maar geen moslima. Totdat ik ineens de vrouw in bikini herken en het tot mij doordringt dat de ander haar hoofddoek heeft afgedaan. Als ik meteen beter had gekeken, had ik waarschijnlijk ook mijn twijfels gehad over de vraag of ze moslima was: een West-Europese blanke vrouw; de manier waarop ze haar hoofddoek draagt; die fles wijn op de achtergrond … natuurlijk, het kan, maar toch. En ja, ik had dan natuurlijk wel wat uitgebreider moeten kijken, en om nu als vieze man het park uitjaagd te worden …
Het is dus Vera, een vrouw die niet goed tegen de zon kan. De drie Duitse vrouwen – één staat niet op de foto – wonen in Den Haag. Ze schieten keihard in de lach als ik het ze vertel. Deels vind ik het wel jammer: weg contrast. Maar ik lach vooral graag met ze mee. So kann man sich täuschen.
