Anne heeft een blauwe baard en een koffie- en theehuis in de binnenstad van Groningen. Hoewel, blauwe baard …
“Ik heb even geen tijd meer gehad om hem te verzorgen”, zegt Anne. Zijn vrouw Barbara werd namelijk een kleine maand geleden onwel in hun zaak. Een gescheurde aorta bleek. Binnen vijf minuten was de ambulance er en werd ze met spoed afgevoerd. Een zenuwslopende operatie volgde.

“En als ik binnen zes uur gebeld werd, was het mis. Maar we hebben nog maar een telefoon. En ja, er bellen wel eens andere mensen. Die avond mijn vader. Je schrikt je rot.
Om twee uur ’s nachts kreeg ik eindelijk telefoon van het ziekenhuis dat de operatie geslaagd was. Ze waren toen tien uur met haar bezig geweest. Er waren nog wel wat complicaties, maar ook die zijn gelukkig grotendeels opgelost. Ze moet nu revalideren. Het lijkt er op dat het allemaal goed komt. Al met al een enorme opluchting. Ik maak al weer grappen dat het leven helemaal niet zo zwaar is.

Het was oorspronkelijk nooit de bedoeling dat we een koffie- en theezaak zouden beginnen. We wilden een winkel met brocante openen met daarin een klein hoekje voor thee en koffie en een taartje. Bij een groothandel proefden we wat taart, maar die vonden we vies. ‘Ach, dan bak ik ze toch zelf’, zei Barbara. Tegen de tijd dat we open gingen, was het omgedraaid: je kwam bij ons om wat te drinken en eten, en je kon ook wat spulletjes kopen.
We hadden nooit verwacht dat we het echt druk kregen. Maar de zaak zit bijna van het begin af aan vol. De zaken gaan wat dat betreft goed. Maar de laatste weken met Barbara in het ziekenhuis was het wel erg druk; ik hield weinig tijd over.

Morgen komt ze thuis voor het weekend. Zal wel wennen zijn (lacht). Nee, ik kijk er ontzettend naar uit.”
Terug>>